Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016

σκιές δεινοσαύρων

Κόψαμε το περίγραμμα του δεινόσαυρού μας και το κολλήσαμε σε πολύχρωμο φόντο :)









Δεινόσαυροι

Συζητήσαμε με τα παιδιά τι ξέρουν για τους δεινόσαυρους και βρήκαμε στα βιβλία της βιβλιοθήκης μας πληροφορίες για τα προϊστορικά αυτά ζώα. Ζωγραφίσαμε με γήινα χρώματα διάφορα είδη δεινοσαύρων και στη συνέχεια όλοι μαζί φτιάξαμε ένα κολάζ.








Στο σπίτι του μπαμπά


Όταν ο μπαμπάς και η μαμά χωρίζουν, τότε το παιδί ανήκει σε δύο σπίτια. Κι αν ο μπαμπάς μαζεύει τα πάντα και δεν πετάει ποτέ τίποτα, τότε το σπίτι του είναι το νησί του χαμένου θησαυρού. Διαβάσαμε την αστεία και όμορφα εικονογραφημένη ιστορία του Κίρι Λάιτφουτ και φτιάξαμε το δικό μας σπίτι.

Στο σπίτι του μπαμπά




Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016

Ο γιος της αστερόσκονης

Ένα άτομο ασβεστίου περιπλανήθηκε επί δισεκατομμύρια χρόνια, περισσότερα από την ηλικία του ηλιακού μας συστήματος, για να καταλήξει σε ένα από τα δόντια του μικρού Γιαννάκη. Διαβάσαμε το βιβλιο του Σταύρου Αυγολούπη και στη συνέχεια σε μεγάλο χαρτί σημειώσαμε τον τίτλο, τον συγγραφέα, τους ήρωες, κάναμε τα δικά μας σχόλια και ζωγραφιές της ιστορίας που ακούσαμε.




Διάστημα

Συζητήσαμε με τα παιδιά για το διάστημα, τους πλανήτες, τα αστέρια και φτιάξαμε όλοι μαζί ένα κολάζ. Φτιάξαμε πυραύλους, ένα δικό μας πλανήτη και τον ονομάσαμε .











Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2016

Ο πολύχρωμος κόσμος της γάτας

Διαβάσαμε την ιστορία του Τζιάνι Ροντάρι "Ο ποντικός  που έτρωγε γάτους" και βρήκαμε στα ράφια της βιβλιοθήκης μας βιβλία που πρωταγωνιστούν γάτες. Ζωγραφίσαμε , κόψαμε, κολλήσαμε και δημιουργήσαμε τις δικές μας πολύχρωμες γάτες.

Ο ποντικός που έτρωγε γάτους
Τζιάνι Ροντάρι
Πηγή: Παραμύθια από το τηλέφωνο

Ένας γεροποντικός της βιβλιοθήκης πήγε να βρει τα ξαδέλφια του που έμεναν στην οροφή και δε γνώριζαν καλά τον κόσμο.
- Εσείς ξέρετε πολύ λίγο τον κόσμο – έλεγε στους ντροπαλούς συγγενείς του – κι ίσως να μην ξέρετε ούτε να διαβάζετε.
- Ε, πόσα ξέρεις εσύ! αναστέναξαν εκείνοι.
- Για παράδειγμα, έχετε φάει ποτέ γάτο;
- Ε, πόσα ξέρεις εσύ! Μα εδώ στα μέρη μας οι γάτοι τρώνε τα ποντίκια.
- Γιατί είστε αγράμματοι. Εγώ έχω φάει πάνω από έναν και σας διαβεβαιώ ότι δεν έκαναν ούτε «κιχ».
- Και τι γεύση είχανε;
- Χαρτιού και μελανιού, κατά τη γνώμη μου. Αλλά αυτό δεν είναι τίποτα. Έχετε φάει ποτέ σκύλο;
- Θα αστειεύεσαι!
- Εγώ έφαγα έναν, μόλις χθες. Ένα λυκόσκυλο. Είχε κάτι ποδάρες… Μάλιστα, άφησε να τον φάω ήσυχα - ήσυχα και δεν έβγαλε ούτε «κιχ»!
- Και τι γεύση είχε;
- Χαρτιού, χαρτιού. Και ρινόκερο έχετε φάει ποτέ;
- Ε, εσύ ξέρεις πολλά! Μα εμείς ρινόκερο δεν έχουμε δει ποτέ. Μοιάζει με παρμεζάνα ή με ροκφόρ;
- Μοιάζει με ρινόκερο φυσικά. Κι έχετε φάει ποτέ ελέφαντα, καλόγερο, πριγκίπισσα και χριστουγεννιάτικο δέντρο;
            Εκείνη τη στιγμή ο γάτος, που καθόταν κι άκουγε πίσω από ένα μπαούλο, πετάχτηκε έξω με ένα απειλητικό νιαούρισμα. Ήταν ένας μαύρος γάτος ολοζώντανος με μουστάκια και νύχια. Τα ποντικάκια σκοτώθηκαν να μπουν στη φωλιά τους, εκτός από τον ποντικό της βιβλιοθήκης, που απ’ την έκπληξη μαρμάρωσε σαν αγαλματάκι. Ο γάτος τον άρπαξε κι άρχισε να παίζει μαζί του.
- Εσύ είσαι ο ποντικός που τρώει γάτους;
- Εγώ Εξοχότατε… Πρέπει να με καταλάβετε…. Αφού μένω στη βιβλιοθήκη…
- Καταλαβαίνω, καταλαβαίνω. Τους τρως σε φωτογραφία, τυπωμένους στο χαρτί.
- Καμιά φορά, αλλά μόνο για λόγους μελέτης.
- Ασφαλώς. Κι εγώ εκτιμώ το διάβασμα. Αλλά δε σου φαίνεται ότι θα ’πρεπε να ’χες μελετήσει και λιγάκι απ’ την πραγματικότητα; Θα ’χες μάθει ότι οι γάτοι δεν όλοι φτιαγμένοι από χαρτί κι ούτε όλοι οι ρινόκεροι αφήνονται να φαγωθούν από ποντίκια.

            Για καλή τύχη του φτωχού αιχμάλωτου, ο γάτος αφαιρέθηκε για μια στιγμή, γιατί είδε μια αράχνη να περνά στο πάτωμα. Ο ποντικός της βιβλιοθήκης με δυο πηδήματα γύρισε ανάμεσα στα βιβλία του κι ο γάτος αναγκάστηκε να αρκεστεί στο να φάει την αράχνη.